
Jan Hus





Opis
Henryk Ułaszyn
Jan Hus
Zamość 1934
Drukarnia i Introligatornia Rady Powiatowej w Zamościu
Format: 24 x 15 cm ; 8 s., [2] k. tabl. (razem 12 stron)
Odbito 50 numerowanych egz. z „Wolność Sumienia” nr 4(1934) ; odbitka nr 14
Henryk Ułaszyn (1874-1956) — językoznawca, slawista, profesor uniwersytetu we Lwowie, Poznaniu i Łodzi, działacz społeczny i oświatowy. W latach 20. konwertował na ewangelicyzm reformowany. Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie (kwatera K1-2-38).
Syn ziemianina Władysława i Marii z domu Turowskiej. Żonaty (od 1922) z Wandą Wolff (1897–1979), miał z nią córkę Izabelę (1927–1995). Z żoną rozwiódł się w 1929. Jego wnukami są Magdalena Kwilecka i Michał Kwilecki. Uczył się w gimnazjum w Humaniu, Warszawie i Odessie; 1895–1897 studiował na uniwersytecie kijowskim, 1897–1901 w Krakowie, 1898–1899 na uniwersytecie wiedeńskim; 1901–1903 w Lipsku, gdzie 1904 na podstawie pracy o dyspalatalizacjach polskich uzyskał stopień doktora. Od 1914 jako uczony prywatny w Lipsku lub pod Kijowem we własnym majątku, a następnie w Humaniu. Na Polskich Kursach Uniwersyteckich w Kijowie wykładał od 1917 językoznawstwo. Do marca 1919 roku wykładowca w Polskim Kolegium Uniwersyteckim w Kijowie. Redaktor powołanego 1917 w Kijowie pisma „Gazeta Narodowa” (redaktor naczelny Zenon Pietkiewicz, Karol Waligórski).