Gramatyka dyskursu filozoficznego

Wojciech Krysztofiak

Gramatyka dyskursu filozoficznego. Kognitywistyczne studium historii filozofii

ISBN 83-89100-84-3
Format A4, s. 276, bibliografia, diagramy

SPIS  TREŚCI

WPROWADZENIE

1. Problem i cel pracy

2. Założenia koncepcji

3. Filologiczna versus kognitywna historia filozofii

4. Struktura pracy

5. Inspiracje

CZĘŚĆ  PIERWSZA. TEORIA  REPREZENTACJI  KOGNITYWNYCH  DYSKURSU  FILOZOFICZNEGO

I. Podstawowe struktury gramatyczno-semantyczne dyskursu filozoficznego

1. Poziom formalnych, leksykalnych reprezentacji kognitywnych

1.1. Kategoria schematu

1.2. Kategoria wymiarów ontologicznych

1.3. Kategoria światów

1.4. Kategoria regionów ontycznych

1.5. Kategoria eksplanatorów

2. Formalny model reprezentacji leksykalnych

       2.1. Aksjomatyka teoriomnogościowego modelu reprezentacji leksykalnych

 2.2. Formalne właściwości modelu reprezentacji leksykalnych

3. Poziom derywacyjnych reprezentacji kognitywnych

       3.1. Ogólne pojęcie derywacji: model teoriomnogościowy

3.2. Działania na derywacjach: dodawanie, mnożenie, substytucja

3.3. Derywacje substrukturacyjne

3.3.1. Typ Strc 

3.3.2. Typ Strw 

3.3.3. Typ Strs 

3.3.4. Typ Strr 

3.3.5. Formalne właściwości derywacji substrukturacyjnych

3.4. Derywacje interpretacyjne

3.4.1. Rodzaje derywacji interpretacyjnych

3.4.2. Derywacje interpretacyjne w relacji do zbiorów: Der, Derfor, Dersem, Str

4. Architektoniki systemów filozoficznych

4.1. Aksjomatyka modelu architektoniki

4.2. Sposoby reprezentowania architektonik

4.2.1. Pojęcia formy i treści architektoniki

4.2.2. Drzewa architektoniczne

4.2.3. Metryki architektoniczne

4.3. Kryteria identyfikacji elementów leksykalnych w architektonikach

4.3.1. Kryteria identyfikacji pojęć filozoficznych

4.3.2. Kryteria identyfikacji formalnych elementów leksykalnych

II. Formalna teoria  reprezentacji architektonicznych

1. Pojęcie bazy leksykalnej architektoniki

1.1. Właściwości formalne architektonicznych baz leksykalnych

1.2. Typy architektonicznych baz leksykalnych

1.3. Potencjały generatywne architektonicznych baz leksykalnych

2. Przestrzenie architektoniczne

2.1. Derywator substrukturacyjny i jego formalne właściwości

2.2. Derywator miejsc semantycznych i jego formalne właściwości

2.3. Derywator form architektonicznych i jego formalne właściwości

2.4. Formalne właściwości przestrzeni architektonicznych

2.4.1. Przestrzenie architektoniczne wyznaczane przez bazy leksykalne

2.4.2. Relacje i operacje określone na przestrzeniach architektonicznych

2.5. Relacje międzyarchitektoniczne w przestrzeniach

2.5.1. Relacja bycia wersją

2.5.2. Relacja podobieństwa

2.5.3. Relacja słabego podobieństwa

2.5.4. Relacja niewspółmierności

2.5.5. Relacja formalnej analogii

2.5.5.1. Gramatyczny izomorfizm

2.5.5.2. Właściwości relacji formalnej analogii

2.5.6. Relacja gramatycznego zawierania się architektonik

2.5.7. Relacja gramatycznego zawierania się form architektonicznych

2.5.8. Maksymalne i minimalne formy architektoniczne

2.5.9. Relacja przystawania formy do przestrzeni architektonicznej

CZĘŚĆ   DRUGA. LOGICZNE MECHANIZMY GENEROWANIA  KOGNITYWNYCH REPREZENTACJI DYSKURSU  FILOZOFICZNEGO

Uwagi  wstępne

I. Logika transformacji  filozoficznych (LTF)

1. Formalne pojęcie transformacji filozoficznych

2. LTF-rachunek logiczny

2.1. LTF-język (JLTF)

2.2. Pierwotne reguły dowodzenia

2.3. Relacja LTF-dowodliwości

2.4. Przykłady dowodów

2.5. Własności LTF-dowodliwości

2.6. Pojęcie operatora LTF-konsekwencji

3. Model semantyczny LTF-logiki

3.1. Dowód pełności LTF-logiki

3.2. Własności formalne transformacji

4. Teorie na gruncie LTF-logiki

4.1. LTF- teorie typu T(Li, ?(Li)>) 

4.1.1. Minimalne LTF-teorie typu T(Li, ?(Li)>) w przestrzeniach architektonicznych

4.1.2. Kryteria identyczności LTF-teorii typu T(Li, ?(Li)>)

4.1.3. Kryteria różnicy LTF-teorii typu T(Li, ?(Li)>)

4.2. LTF-teorie form architektonicznych

4.2.1. Kryteria identyczności LTF-teorii form architektonicznych

4.2.2. Kryteria różnicy LTF-teorii form architektonicznych

4.2.2.1. Relacja wzajemnej transformowalności form architektonicznych

4.2.2.2. Relacja różnicy pomiędzy teoriami form architektonicznych

4.2.3. Relacje porządkowe w zbiorze LTF-teorii form architektonicznych

II. Logika transformacji i tranzycji filozoficznych (LTTF)

1. LTTF-logika jako rozszerzenie LTF-logiki

1.1. Reguły generowania elementów leksykalnych

1.2. Reguły inferencji LTTF-logiki

2. LTTF-dowodliwość

2.1. Własności formalne LTTF-dowodliwości

2.2. Kategoria C jako LTTF-generator uniwersum derywacji substrukturacyjnych

3. Model semantyczny LTTF-logiki

3.1. Dowód pełności LTTF-logiki

3.2. Własności formalne tranzycji

3.3. Teorie na gruncie LTTF-logiki

CZĘŚĆ TRZECIA. APLIKACJE TEORII GRAMATYKI DYSKURSU FILOZOFICZNEGO: FILOZOFIA PRZEDSOKRATEJSKA

I. Wprowadzenie: uwagi metodologiczne

II. Jednowymiarowe systemy filozofii jońskiej

1. System Talesa

1.1. Punkt wyjścia filozofii Talesa

1.2. Kognitywistyczna rekonstrukcja systemu Talesa

1.2.1. Model semantyczny i treść architektoniczna 

1.2.2. Baza leksykalna

1.2.3. Architektoniki systemu Talesa

1.3. Przestrzeń architektoniczna systemu Talesa

1.3.1. Relacje międzyarchitektoniczne w przestrzeni TALES

1.3.2. Kognitywne modele dynamiki Talesowego dyskursu

2. Koncepcja Anaksymandra

2.1. Pojęcie Apeironu

II.2. Pojęcie wielości światów

II.3. Architektonika systemu Anaksymandra

II.4. Przestrzeń architektoniczna systemu Anaksymandra

3. Koncepcja Anaksymenesa

3.1. Powietrze jako arche

3.2. Architektoniki systemu Anaksymenesa

3.3.System Anaksymenesa jako modyfikacja systemu Anaksymandra

4. Milezyjska przestrzeń architektoniczna

5. System Ksenofanesa

5.1. Pojęcie Boga

5.2. Pojęcie świata

5.3. Architektonika systemu Ksenofanesa

III. Rewolucja heraklitejska w jońskiej filozofii

1. Punkt wyjścia systemu  Heraklita

1.1. Wariabilizm

1.1.1. Wariabilizm jako reguła semantyczna

1.1.2. Uwarstwienie świata jako konsekwencja wariabilizmu

2. Koncepcja jedności przeciwieństw

2.1. Harmonia świata

2.2. Antykosmogonizm jako konsekwencja harmonii świata

3. Koncepcja Logosu

3.1. Logos jako prawo

3.2. Logos jako eteryczny ogień

3.3. Logos i jego wieloznaczność

4. Architektoniki systemu Heraklita

4.1. Interpretacje elementów leksykalnych

4.2. Konkurencyjne rekonstrukcje heraklitejskich architektonik

5. Heraklitejska (jońska)  przestrzeń architektoniczna

IV. Pitagorejska tradycja filozoficzna

1. Pitagorejska koncepcja filozoficzna

1.1. Punkt wyjścia pitagoreizmu

1.1.1. Pojęcie harmonii

1.1.2. Pojęcie duszy

1.2. Liczba jako arche

1.2.1. Liczby jako byty przestrzenne

1.2.2. Liczby jako byty aktywne

1.3. Regionalizacja świata

1.3.1. Jakości zmysłowe

1.3.2. Świat empiryczny

1.4. Późnopitagorejskie modyfikacje

1.4.1. Modyfikacje orfickiego pojęcia duszy

1.4.2. Kosmologia późnych pitagorejczyków

2. Architektoniki pitagorejskie

2.1. Architektoniki wczesnego pitagoreizmu

2.2. Architektoniki późnego pitagoreizmu

3. Pitagorejska przestrzeń architektoniczna

3.1. Rekonstrukcja pitagorejskiej przestrzeni architektonicznej

3.2. Pitagorejska versus  jońska tradycja filozofowania

3.2.1. Podobieństwa

3.2.2.Różnice

3.3. Fuzja przestrzeni architektonicznych HERAKLIT  i  PITAGORAS

V. Prawda jako przedmiot refleksji w szkole elejskiej

1. System Parmenidesa

1.1. Epistemizujący punkt wyjścia

1.1.1. Dualizm światowy jako konsekwencja epistemizującego punktu wyjścia

1.1.2. Dualizm językowy jako konsekwencja epistemizującego punktu wyjścia

1.2. Ontyzujący punkt wyjścia

1.3. Parmenidejskie pojęcie bytu

1.3.1. Inteligibilność bytu

1.3.2. Przestrzenność i tworzywowość bytu

1.3.3. Temporalność bytu

1.3.4. Jedność i jedyność bytu

1.4. Pojęcie świata empirycznego

2. Architektoniki parmenidejskie

II.1. architektoniki epistemizujące

II.1.1. Relacje gramatyczne pomiędzy epistemizującymi architektonikami

II.1.2. Jońskie i pitagorejskie modyfikacje epistemizujących architektonik

II.2. Architektoniki ontyzujące

3. Zenon i Melissos: modyfikacje architektonik parmenidejskich

3.1. Zenon: nihilizacja świata empirycznego

3.1.1. Dowód w sensie logicznym w funkcji nihilizacji świata empirycznego

3.1.2. Architektonika systemu Zenona

3.2. Melissos: spirytualizacja i witalizacja bytu

3.2.1. Witalizacja bytu

3.2.2. Spirytualizacja bytu

3.2.3. Architektonika systemu Melissosa

4. Jońsko-pitagorejsko-elejska przestrzeń architektoniczna

4.1. Problem niewspółmierności

4.2. Tendencje rozwojowe jońsko-pitagorejsko-elejskiej filozofii

VI. Pluralizm poparmenidejski

1. System Empedoklesa

1.1. Punkt wyjścia

1.2. Jednowymiarowość 

1.3. Kosmogonizm

1.4. System Empedoklesa na gruncie tradycji filozoficznej

2. Architektonika systemu Empedoklesa

3. System Anaksagorasa

3.1. Punkt wyjścia

3.2. Koncepcja nasion i cząstek

3.3. Koncepcja Umysłu

3.4. Kosmogoniczna koncepcja wiru

3.5. Koncepcja wielości światów

4. Architektonika systemu Anaksagorasa

5. System atomistów

5.1. Punkt wyjścia

5.2. Teoria atomów

5.3. Mechanicyzm

5.4. Koncepcja wielości światów

5.5. Koncepcja subiektywności świata empirycznego

6. Architektoniki demokrytejskie

7. Przedsokratejska przestrzeń architektoniczna

ZAKOŃCZENIE

Bibliografia